Verslag van Johan van de Velde. Hij was de laatste loper die finishte tijdens de Klaas Vaak Droomtijdloop 2021.
Niet trainen, wel lopen
Zoals iedereen weet, is onze samenleving opgedeeld in allerlei verschillende groepen, die elkaar trouwens soms overlappen. Om twee willekeurige voorbeelden te geven, je hebt gevaccineerden en ongevaccineerden en gelovigen en niet-gelovigen. Zoals iedereen weet, gaan deze groepen met veel begrip en waardering voor elkaars ideeën met elkaar om.
Dit stukje gaat over een heel andere tweedeling, namelijk die tussen mensen die wel getraind hebben voor een halve marathon en mensen die dit niet gedaan hebben. Voor de eerste groep is het lopen van de Droomtijdloop de hemel op aarde, de tweede groep denkt er niet eens over na om aan de start te staan, tenminste normale niet-getrainden.
Drie dappere – of misschien wel wat dommige – mannen uit Dordrecht zaten vol goede voornemens, maar door allerlei redenen is het aantal trainingskilometers ongeveer gelijk aan het aantal zetels van de VVD en iedere deskundige weet dat dit ruimschoots onvoldoende is om een afstand van 21 kilometer te lopen. Rob zonder FB vroeg van de week dan ook terecht of deze editie misschien uit zou lopen op een Nachtmerrieloop.
Uw verslaggever gaat er trouwens vanuit dat iedereen weet wat de Droomtijdloop is en hoewel dit onderwezen zou moeten worden op onze scholen, is dit helaas niet het geval, dus zal hij het kort uitleggen. Eens in de vijf jaar start een grote groep enthousiaste hardlopers stipt om 2:00 uur voor twee rondjes van ruim 10 kilometer, dit gebeurt niet geheel toevallig op de dag dat de klok een uur wordt teruggezet en elke loper mag dan ook een uur van zijn of haar tijd afhalen.
Zo rond kwart voor twee verzamelen Rick, Kees en Johan zich bij het sportcomplex vanwaar gestart zal gaan worden. Dit complex ligt aan de rand van de stad Delft. Vrijwel alle lopers staan op een groot voetbalveld en na het startschot moeten ze stuk voor stuk door een kleine uitgang. Onze drie burgerlijk ongehoorzame mannen hadden dit al aan zien komen en mengden zich op een goed moment vanaf de staanplaatsen buiten het hek tussen de hardlopers.
Hardlopen is een individuele sport en als je niet hetzelfde tempo loopt, is het wijs om niet te lang bij elkaar te blijven. Rick liep dan ook al snel alleen in zijn eigen tempo, Kees en Johan bleven in de eerste ronde iets langer bij elkaar, maar ook Johan liet halverwege het eerste rondje Kees lopen. Zo liep elk van onze helden in hun eigen tempo door en langs Delft.
Niet alleen het idee van deze Droomtijdloop is geweldig, ook het parcours is briljant, maar zwaar. De eerste drie kilometers lopen de helden veel langs de singels van de stad om na vier kilometer uit te komen in de binnenstad. Bij voorgaande edities was het dan nog druk op de terrassen en in kroegen, tien jaar geleden mochten de lopers in de eerste ronde dwars door een vol café rennen. Omdat er door het dunne laagje bierresten nogal wat getrainde hardlopers ondersteboven flikkerden, werd in ronde twee gekozen voor een smal steegje.
Dit tekent wel deze loop: veel plezier en ondanks de bizarre starttijd grote groepen supporters langs de lijn. Dit jaar was natuurlijk alles dicht, maar gelukkig kunnen de Delftse studenten ook thuis bier drinken en was het zeker in de eerste ronde nog druk langs het parcours.
Na het grote plein komen alle lopers nog even langs Klaas Vaak bedden, de sponsor van dit geheel. De grote baas had een heerlijk matras buiten laten zetten en vanaf zijn gewatteerde troon zag hij het plebs bij zijn winkel voorbij komen rennen dan wel sloffen dan wel achterstevoren lopen.
Dit deel van het parcours wordt gelopen ten westen van de A13, de lopers passeren deze snelweg na ruim zes kilometer om uit te komen in de Delfse Hout, waar het niet alleen veel rustiger is, maar de ondergrond eindelijk weer bestaat uit asfalt in plaats van ongelijke klinkertjes en een enkel kinderkopje. Hier geen haakse bochten en vervelende bruggetjes, maar rechte wegen en duisternis.
Tussen kilometer zeven en acht bereiken de lopers het hoogtepunt van de route, want hoe mooi de binnenstad ook is, om in complete duisternis uit te komen bij een pad dat met fakkels verlicht is, dat maak je nooit mee. Een feeëriek tafereel waar veel lopers vooral in de eerst ronde van genoten.
Na de eerste ronde is het Kees die zich even omkleedt, hij dacht dat het koud zou zijn, maar dat viel geweldig mee. Rick blijkt de meest wijze van deze eigenwijze mannen en besluit dat het wel goed is zo, uw verslaggever had zich voorgenomen om te twijfelen, maar hobbelt ook gewoon de tweede ronde in, waar hij al snel Kees ontmoet, die al snel weer verdergaat en weet te finishen in een netto-tijd van 2 uur en 26 minuten.
Uw verslaggever is na twaalf kilometer wel zo’n beetje klaar met rennen en wisselt korte stukjes hardlopen af met steeds langere stukken wandelen. Zijn benen lopen langzaam maar zeker vol en wat misschien nog wel erger is, hij wordt misselijk, waardoor het lopen geen feest meer is.
Voor de deur van onze sponsor staat en wat aangeschoten jongeman, die zich over onze stoere loper ontfermt, hij duwt hem een paar meter vooruit en mompelt iets van dat het allemaal wel goed gaat komen.
Bij elk stukje waar uw verslaggever gewoonweg niet meer kan rennen, krijgt hij trouwens extra aanmoedigingen van zowel supporters als hem voorbijsnellende hardlopers. Na 17 kilometer zijn alle nog tragere lopers op en verzamelt zich achter uw verslaggever een groepje fietsers die hem begeleiden tot aan de finish. Vlak voor de eindstreep wordt hier nog een motor aan toegevoegd.
Bij kilometer 18 loopt uw verslaggever met niemand voor hem over het door met fakkels verlichte pad, achter hem de misschien nog wel grotere helden van de organisatie die hem zachtjes aanmoedigen als hij moet gaan wandelen of toch weer aanzet voor een stukje rennen. Veel mooier dan dit kan hardlopen eigenlijk niet worden.
Alleen lopers die dit zelf hebben meegemaakt, weten hoe zwaar het is om door te gaan als je hele lichaam protesteert, maar het einde nadert en na 2 uur en 40 minuten passeert ook uw verslaggever de finishlijn. Het was loodzwaar, maar vooral intens genieten. Over vijf jaar hoopt uw verslaggever, dan wel getraind, weer aan de start te staan. Dit evenement is namelijk nog veel mooier dan hierboven beschreven staat.
